سرکلاس معلم دو خط سیاه موازی روی تخته کشید!! خط اولی به دومی گفت ما می توانیم زندگی خوبی داشته باشیم ..!! دومی قلبش تپید و لرزان گفت : بهترین زندگی!!! در همان زمان معلم بلند فریاد زد : " دو خط موازی هیچگاه به هم نمی رسند" و بچه ها هم تکرار کردند: ....دو خط موازی هیچگاه به هم نمی رسند مگر آنکه یکی از آن دو برای رسیدن به دیگری خود را بشکند !!
عشق
روی تخته سنگی نوشته شده بود: اگر جوانی عاشق شد چه کند؟… من هم زیر آن نوشتم: باید صبر کند…
برای بار دوم که از آنجا گذر کردم زیر نوشته ی من کسی نوشته بود: اگر صبر نداشته باشد چه کند؟… من هم با بی حوصلگی نوشتم: …..بمیرد بهتراست
برای بار سوم که از آنجا عبور می کردم. انتظار داشتم زیر نوشته من نوشته ای باشد. اما…………. زیر تخته سنگ جوانی را مرده یافتم…..
تو از عشق چه می دانی؟
جز پرسه زدن در هوایش. . .
عشق مقدس است و تو تنها به "کلمه"
اکتفا می کنی. . .
برای چه نامش را به زبان آوردی
وقتی تمام وجودت با عشق بیگانست. . .
نمی گویم احساس نداری. . .
تو تنها یاد گرفتی که هر حرف را
"ع"?"ش"?"ق"
کنار هم بچینی و بر زبانت جاری کنی. . .
شاید من نمی توانم حس تو را به خوبی درک کنم!
اما در حرف هایت نظری کن?چه گفتی؟
"عاشقت هستم"
فقط می خواهم بدانم
برای چه این جمله را به زبان آوردی؟
وقتی حتی ذره ای از وجودت
بوی دوست داشتن نمی داد. . .
تـو تنـها مـــــــــــــــــرا با حرفــــــ هایتـــــــــ
به بـــــــــــــــــازی گـرفتــــــی!!!
|
خداوندا که زن را آفریدی |
|
و مردانی چو من را آفریدی |
|
نمی دانم چرا در فکر زنها |
|
بلای سوء ظن را آفریدی |
|
گمان کردند آنور بره آهو |
|
و اینور کرگدن را آفریدی |
|
و یا مخصوص جیغ و داد باشد |
|
براشان گر دهن را آفریدی |
|
ولی غافل که مردان را عزیز و |
|
به زنها هی مهن را آفریدی |
|
و تجدید فراش و زوج بسیار |
|
چو مرد تهمتن را آفریدی |
|
نمودی حق شرعی و برایش |
|
بهشتی چون عدن را آفریدی |
|
برای ازدواج اولی شان |
|
پری و یاسمن را آفریدی |
|
برای ازدواج دومی هم |
|
موقت نسترن را آفریدی |
|
در آن دنیای زیبا هم براشان |
|
بسی حور خفن را آفریدی |
|
از آن ترسم زنم روزی بفهمد |
|
که اینگونه تو من را آفریدی |
|
سه شنبه هم برای جیم شدنها |
|
چو شعر و انجمن را آفریدی |
|
مرا بیرون کند از خانه اما |
|
چه غم، پارک و چمن را آفریدی |
|
چوگیرد هرچه دارم جای مهرش |
|
برایم چون کفن را آفریدی |
|
روم بعدش به حورستان که آنجا |
|
بسی بهتر ز زن را آفریدی |
|
|
|
|
هوا آلوده جایی بر نفس نیست چرا ؟ پس یک کسی فکر قفس نیست
هوا آلوده تنگ است این دل از دود ازاین دود از برایم سرفه افزود
زبس من سرفه کردم دادِ دیوار بر آمد با خشونت گفت بیمار
برو این سرفه ها را کن علاجی نه سر مانده برایم نه ملاجی
عجب گفتم که دیواری به فکر است ا ز آن پس با خودم اینگونه ذکر است
چرا ؟ بس جان ما ارزش ندارد چرا پس کودکی ورزش ندارد
چرا ؟ ماشین تهران بیشمار است چرا ؟ حرف حقیقت نیش مار است
چرا ؟ عفت زشهرم رخت بربست! چرا ؟ تاکسی شده ماشین دربست
چرا ؟ فکری براین آلودگی نیست چرا ؟ آرامش و آسودگی نیست
چرا تبلیغ ماشین هست بسیار که از دودش خلایق گشت بیمار
چه می گویم سوالم بی جواب است! از این آلودگی راننده خواب است
بیا ما هم چو مسئولین بالا دو چشمان را ببندیم خوب حالا!
.: Weblog Themes By Pichak :.
