بغلم کن عشق خوبم بذار حس کنم تن تو 

از حرارت بمیرم، بگیرم عطر تن تو

واسه من آغوش گرمت تنها جای امن دنیاست

ساز آشنای قلبت خوشترین آهنگ دنیاست

منو که بغل بگیری گم میشم تو شهر رویا

بند میاد نفس تو سینم ام، مثل مجنون پیش لیلا

به تو شبها پابرهنه، دل سپردم بی محابا

بغلم کن تا نمیرم بی تو   تو دستهای سرما

بغلم کن عشق خوبم بذار آرامش بگیرم

سر بذارم روی شونه ات با نفسهات خو بگیرم

جز سرانگشت های گرمت تن من عشقی ندیده

دست بکش رو گونه من منو خواب کن تا سپیده

ز شور عشق ندانم کجا فرار کنم

چگونه چاره این جان بی قرار کنم !

بسان بوته آتش گرفته ام در باد،

کجا توانم این شعله را مهار کنم ؟

رسیده کار به آنجا که اشتیاقم را

برای مردم کوی و گذر هوار کنم

چنین که عشق توام می کشد به شیدایی

شگفت نیست که فریاد یار یار کنم
دنیای من، دنیای دل، دنیای عشقست و جنون

سودای من، سودای دل، سودای عشقست و جنون

سوزم نگر، شورم ببین، وین آتش تورم ببین

مینای من، مینای دل، مینای عشقست و جنون

امشب سراپا آتشم، می با سبو سر می کشم

فردای من، فردای دل، فردای عشقست و جنون

اکنون که جوشان گشته ام، سیلی خروشان گشته ام

دریای من، دریای دل، دریای عشقست و جنون

در عاشقی دلخون شدم، آواره چون مجنون شدم

صحرای من، صحرای دل، صحرای عشقست و جنون

ای ساقی آشفته مو، با من سخن از می بگو

مینای من، مینای دل، مینای عشقست و جنون.