اینجا سوال پیش می آید؛ اگر مهدی این جوری است که تو می گویی پس چرا ما مبارز شیعی نداریم ؟ می گویم که داشتیم و داریم. تا قرن

ده که جنبش های عدالت طلبانه ی شیعی در سراسر سرزمین های اسلامی در گوشه ی سیاه چال ها و خلوت شکنجه گاه ها جان می

دادند، این مسئله ی مهدویت به عنوان سبک اصل مترقی و نجات بخش مطرح بوده است.

بعد از قرن ده با حکومتی شدن شیعه و تغییر موضع 180 درجه ای، شیعیان بر مسند کار می نشینند. این جاست که تشیع دو تکه می

شود. تشیع علوی که همان تشیع قدیم بود و با وجود حاکم شدن اسمی، باز به زندان ها و کشتارگاه ها رانده شد و تشیع صفوی که الان

هم هست و به نوعی در این زمان تخت گاز هم می رود! در این 1200 سال (4) کمتر کسی بوده که به معنای واقعی و هدف اصلی و

فلسفه ی مهدویت دست یافته باشد. آنان هم که فهمیدند و فلسفه ی وجودی مهدویت را درک کردند، زمینه سازان حرکت های انقلابی یا

خیزش های مردمی شدند. سید جمال، علامه نائینی، دکتر شریعتی و آیت الله طالقانی، از جمله ی این مبارزان در قرن اخیر بودند که

فلسفه ی مهدویت را درک کردند و به پا خاستند.

آنان بهشت را در میدان های جهاد و عمل و مبارزه در راه عقیده به دست آوردند، نه در کنج ریاضت کده ها و گوشه مساجد و با خواندن دعای

ندبه!.

? دعای ندبه و یک سوال

سال ها پیش شریعتی درباره ی منبع و سند دعای ندبه سوالی کرد که با واکنش تند روحانیون وقت رو به رو شد و پاسخش را این طور دادند

که : "تو که درباره ی دعای ندبه سند می خواهی، اول خودت برو سند بیاور که پسر پدرت هستی!". این سوال را بار دیگر مطرح می کنیم،

به امید پاسخی مستدل و معقول. امیدی که کاش نا امید نگردد!.

در دعای ندبه به مساله ای اشاره شده است که می پرسد: "نمی دانم کدام سرزمین تو را در بر گرفته است، قرارگاهت کجاست، در کوه

رضوا یا ذی طوا ؟". من نمی دانم این دعا که امروز آن را در بسیاری از محافل مذهبی خطاب به امام زمان ما می خوانند، چرا سراغ مهدی را

از کوه ذی طوا و کوه رضوا می گیرد که جایگاه امام زمان فرقه ی کیسانیه است که معتقدند در این کوه از انظار مخفی شده است و ار آنجا

ظهور خواهد کرد و پیروانش با ندبه و زاری در پای این کوه و یا از دور به طرف این کوه دعا می کنند که خارج شود و قیام نماید. گذشته از

سرگذشت مهدی، که نه در زندگی و نه در غیبت صغری و نه در غیبت کبری و نه پس از ظهور هیچ رابطه ای با این کوه ندارد، اساسا غیبت

او به این صورت نیست که در جای مخصوصی پناه گرفته باشد، بلکه همه جا حاضر و ناظر است و این ما هستیم که او را تشخیص نمی

دهیم.

بنابراین سوال «تو در کدام جایگاه مخفی به سر می بری ؟»، ظاهرا با نوع غیبت حضرت مهدی موعود شیعه ی امامی سازگار نیست.

مطالعه ی متن دقیق دعای ندبه که از ائمه ی ما به تصریح و ترنیب نام نمی برد و پس از حضرت علی (که به تفصیل از مناقب و فضائل او

سخن می گوید) ناگهان و بی واسطه به امام غائب خطاب می کند، باز این سوال را بیشتر در ذهن مطرح می کند. به هر حال من این مطلب

را به عنوان یک سوال علمی مطرح می کنم، نه یک قضاوت قطعی به امید این که به جای دشنام و اتهام، پاسخ معقول و منطقی بشنوم و

این ابهام در ذهنم رفع شود که اگر کسی در این مورد مطالعه دارد این مساله را روشن کند که منتی بر من نهاده است. (انتظار مذهب

اعتراض ص 14)