وقتی میان این همه صدای انتظار فقط می نشینیم

همه چیز دل سوز ما می شود

گاهی دنیای اطراف خویش را قوطی کبریتی میبینی

که می توانی کل آن دنیای کاغذی را آتش بزنی

شاید بعد از اینکه آتش زدی فرار کنی شاید بمانی

ولی میان آن نرده های سبز دیگر آرام نمیگیری

بی تفاوت از کنار تابلو ایست نیز میگذری

دیگر صداقت گدای کوچه را با کسی عوض نمی کنم

نه در بحبوحه اصرار ها نه در گاه سکافه خیال ها

وقتی کوچک می شوی در مقابل این کوچکی ها

از متن هر چه یاد